کد مطلب:3703
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:14
آزادي در انديشه و آزادي بيان انديشه آيا حدي دارد؟ و در آزادي بيان انديشه چه كسي بايد حد مشخص كند اگر مشخص كنندة حدود خود جزءانديشة اكثريت جامعه باشند، آيا عدالت است كه تنها ايشان توانايي وضع حدود را داشته باشند؟
بدون شك آزاد بودن بويژه در عرصههاي انديشه و بيان ارزشها اجتناب ناپذير بوده وهست ولي مفهوم آزادي انجام بيضابطه و تلاش دلبخواه و بيحساب و كتاب و بدون مقررات كه بسترساز تجاوز به حريم ديگران گردد و حقوق آنان را ضايع سازد نيست زيرا اين چنين برداشتي از آزادي در عمل هرج و مرجزا و توحش آفرين بوده و فاقد هرگونه پشتوانة علمي، منطقي و ديني ميباشد و بدور از خرد و هوشمندي است.
از اين رهگذر آزادي در حدود و مرزهاي قانوني با عقلانيت سازگار است و برترين قانون سعادت بخش اين است كه تأمينگر نيازمنديهاي واقعي بوده و شكوفا ساز استعدادهاي نهفته در انسان باشد و آن جز مقررات الهي و وحي نخواهد بود. بنابراين:
1. آزادي بيحد و مرز توحش و هرج و مرج، و توسعة آن توسعة استبداد است.
2. حدود آزادي را قانون مشخص نموده و مينمايد.
3. آزاديدر قانوناساسي جمهورياسلاميايرانمحدود به پاسداشتن حرمتارزشهاي اسلامي و حقوق عمومياست.
براي اطلاع بيشتر به قانون اساسي مراجعه فرمائيد.
در پايان به موضوع حق قانونگذاري ميپردازيم. بصورت اشاره ميتوان گفت پيشرفتهترين شكل دموكراسي (حكومت مردم بر مردم) حق قانونگذاري را به نمايندگان مردم ميدهد و همة مردم صرف نظر از اينكه چه اعتقادي داشته باشند در انتخابات شركت ميكنند بنابراين حق قانونگذاري در انحصار عدة خاصي نيست. لكن بعد از انتخابات و شركت همة مردم بصورت آزادانه معلوم ميشود كه چه انديشهاي اكثريت آراء را به خود جلب نموده از اين نظر همة مردم از چنين حقي استفاده نمودهاند. در جمهوري اسلامي ايران از اين حق عمومي مردم غلفت نشده و ميتوان گفت در رعايت چنين حقي بر ساير كشورهاي مدعي آزادي برتري دارد.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.